Podanie medycznego dwutlenku węgla powoduje miejscowy wzrost stężenia tego gazu w tkankach. Z punktu widzenia fizjologii tkanka,
w której występuje zwiększone stężenie dwutlenku węgla, jest obszarem niedotlenionym, dlatego natychmiastowo rozszerzają się naczynia krwionośne i zostaje uwolniona duża ilość tlenu. Podanie medycznego dwutlenku węgla powoduje miejscowy wzrost stężenia tego gazu
w tkankach. Jest to również silny bodziec do rozpoczęcia procesów naprawczych, opierających się w szczególności na uwolnieniu znaczących ilości czynników wzrostu, w tym VEGF, czyli czynnika wzrostu śródbłonka naczyniowego, który zapoczątkowuje angiogenezę (tworzenie się sieci nowych naczyń włosowatych). Zachodzące procesy prowadzą do trwałego zwiększenia odżywienia tkanek, co jest zauważane w szczególności przy wiotkości skóry, wypadaniu włosów, kwestiach naczyniowych, cieniach pod oczami, cellulicie obrzękowym czy trudno usuwalnej, lokalnie zdeponowanej tkance tłuszczowej.